کلید خصوصی(Private Key) چیست؟
رمزنگاری علم نوشتن رمزی اطلاعات با هدف مخفی نگه داشتن آنها است. رمزنگاری به سه دسته طبقه بندی می شود. رمزنگاری متقارن، رمزنگاری نامتقارن و هش. کلید خصوصی نیز جزو کلیدهای رمزنگاری متقارن محسوب می شود.
کلید خصوصی چیست؟
یک کلید خصوصی شکل پیچیده ای از رمزنگاری است که به کاربر اجازه می دهد به ارز رمزنگاری خود دسترسی پیدا کند. کلید خصوصی بخش جدایی ناپذیر از بیت کوین و آلت کوین ها است و ایجاد آن به محافظت دارایی کاربر در برابر سرقت و دسترسی غیرمجاز کمک می کند.
درک کلید خصوصی
در هنگام استفاده از ارزهای رمزنگاری، معمولا به کاربر یک آدرس عمومی و یک کلید خصوصی داده می شود که از آنها برای ارسال و دریافت ارزها یا توکن ها استفاده می شود. آدرس عمومی برای واریز و دریافت ارز استفاده می شود. اما اگر کاربر در این آدرس عمومی ارز داشته باشد، بدون داشتن کلید خصوصی نمی تواند مالکیت خود را اثبات کند یا در صورت گم کردن آدرس عمومی خود، آنها را پس بگیرد. کلید عمومی از طریق یک الگوریتم پیچیده ریاضی از کلید خصوصی ایجاد می شود. با این حال برعکس این روند، یعنی ایجاد کلید خصوصی از یک کلید عمومی غیرممکن است.
کلید خصوصی می تواند اشکال مختلف داشته باشد. معمولا به صورت یک سری کاراکترهای الفبایی و عددی نشان داده می شود که هک شدن آن را برای هکر مشکل می سازد. اغلب کاربران کلیدهای کیف پول خود را به این شکل می بینند که متشکل از 51 کاراکتر است. برای مثال کلید خصوصی یک کیف پول بیت کوین به شکل زیر است:
5Kb8kLf9zgWQnogidDA76MzPL6TsZ
ZY36hWXMssSzNydYXYB9KF
اما کلید یا آدرس عمومی بیت کوین به صورت زیر مشاهده می شود:
1EXEXgt2NmgXBuAMuMGtXS2FofxP3pbAxj
برای درک بیشتر می توان گفت که آدرس عمومی مانند آدرس پستی است و کلید خصوصی مانند کلید صندوق پستی است. هر کسی که آدرس پستی شما را داشته باشد، می تواند برای شما نامه ارسال کند. در هر حال به محتوا و آنچه در صندوق پست وجود دارد، تنها کسی که کلید صندوق پست را داشته باشد دسترسی خواهد داشت. بنابراین این کلید را باید در جایی ایمن نگهداری کرد، زیرا اگر این کلید گم شود یا سرقت شود، صندوق در خطر خواهد بود.
یک کیف پول دیجیتال، کلید خصوصی کاربر را ذخیره می کند. با شروع تراکنش، نرم افزار کیف پول با پردازش تراکنش از طریق کلید خصوصی، یک امضای دیجیتال ایجاد می کند. این امنیت سیستم را فراهم می کند، زیرا تنها راه تولید امضای دیجیتال معتبر، استفاده از کلید خصوصی است. این امضا برای تایید این که معامله از طریق کاربر کیف پول ایجاد شده، استفاده می شود و همچنین تضمین می کند که پس از انتشار تراکنش، معامله قابل تغییر و برگشت پذیر نیست. اگر تراکنش حتی کمی تغییر کند، امضا تغییر خواهد کرد.
اگر کاربر کلید خصوصی خود را گم کند یا از دست بدهد، دیگر نمی تواند به ارز خود در کیف پول دسترسی داشته باشد و نمی تواند ارز را ارسال، دریافت یا خرج کند. بنابراین ذخیره و نگهداری کلید خصوصی در جایی امن ضروری است. چندین روش برای ذخیره کردن کلید خصوصی یک کیف پول دیجیتال وجود دارد. کلیدهای خصوصی را می توان در کیف پول های کاغذی ذخیره کرد. آنها به شکل اسناد کاغذی هستند که کلید خصوصی و کد QR روی آنها چاپ شده است، تا در هنگام نیاز به انجام تراکنش و امضای دیجیتال بتوان به راحتی آنها را اسکن کرد.
کلیدهای خصوصی را همچنین می توان بر روی کیف پول های سخت افزاری که به شکل USB یا کارت های حافظه هستند، ذخیره کرد. آنها یک کلید خصوصی ایمن را به صورت آفلاین تولید می کنند. از یک کیف پول نرم افزاری آفلاین نیز می توان برای ذخیره کلید خصوصی استفاده کرد. این کیف پول ها دارای یک بخش آفلاین برای کلیدهای خصوصی و یک بخش آنلاین برای کلیدهای عمومی هستند. با استفاده از یک کیف پول نرم افزاری آفلاین، یک تراکنش جدید به صورت آفلاین ثبت و منتقل می شود تا امضاء دیجیتالی را دریافت کند. سپس به صورت آنلاین منتقل شده تا در شبکه ارز رمزنگاری منتقل شود.به این نوع ذخیره کردن، ذخیره سازی سردگفته می شود زیرا کلیدهای خصوصی به صورت آفلاین ذخیره می شوند.
نوع دیگر کیف پول ها، کیف پول های گرم هستند، زیرا ذخیره کلیدهای خصوصی را در دستگاه ها یا سیستم های متصل به اینترنت انجام می دهند. از این دسته کیف پول ها، می توان کیف پول های دسکتاپی، کیف پول های تلفن همراه و کیف پول های تحت وب را نام برد.به طور کلی باید گفت در یک کیف پول، مهمترین چیز کلید خصوصی است. زیرا ادعای مالکیت ارزهای شما را ثابت می کند.
